Σήμερα κολυμπήσαμε στη θάλασσα…
Ήρθε με μια αγωνία που είχα καιρό να δω στο πρόσωπό της.
Η αγάπη της λείπει για δουλειά και θα φύγει πάλι ξανά για καιρό, κι εκείνη μόνη. Κάτι σα γυναίκα ναυτικού–ή μουσικού. Ήρθε το σύννεφο να σκεπάσει τις μέρες, τις ώρες, την καρδιά. Το παιδί ζητάει τον μπαμπά του, εκείνη σκοτείνιασε, βάρυνε, ένιωσε μόνη, βρήκε χώρο πάλι το άγχος να την τυλίξει, όπως τότε.
Μείναμε λίγο σιωπηλές.
«Πώς μοιάζει η αγάπη σου; Τι χρώμα είναι, τι ήχος, τι σχήμα, τι υφή έχει;» θέλησα να μάθω. Δε μου είχε μιλήσει ποτέ για αυτό.
Και σήμερα, με ταξίδεψε εκείνη. Οι βελόνες, μας πήγαν στη θάλασσα της αγάπης της. Μια ήσυχη, γαλήνια θάλασσα, βελούδινη, απαλή, σαν την απαλή μουσική που ακουγόταν, στρογγυλή, χωρίς γωνίες για να τους αγκαλιάζει και τους δύο, θάλασσα κι εκείνοι νησιά να τους ενώνει, μιλά τη γλώσσα των ξωτικών η αγάπη, τη γλώσσα χωρίς λέξεις, που αγγίζει την ψυχή, σαν αεράκι ήρθε και έδιωξε το σύννεφο του φόβου, την ομίχλη της καρδιάς.
Η αναπνοή της βάθυνε και γαλήνεψε. Το σώμα αλάφρυνε. ‘Εμεινε ώρα, να καθαρίσει από τη θλίψη. Και όταν βγήκαν οι βελόνες, το πρόσωπο αναδύθηκε ανάλαφρο, ήσυχο, σαν τη θάλασσα.
Και η καρδιά θυμήθηκε πώς είναι να ζει στην αγάπη, να βιώνει την αγάπη, να κατοικεί εκεί.
#seaoflove, #gratitude, #compassionfocusedacupuncture, #XanthippiAcuhealing
